نقطه کور چشم

نقطهٔ کور قسمتی از شبکیهٔ چشم است که عصب بینایی (و همچنین مویرگهای خونی)از آن خارج می‌شود و به سمت لوب پس‌سری مغز هدایت می‌شود. نقطه فاقد سلول گیرندهٔ نور است، و به همین دلیل بینایی ندارد. بنابرین، درصورتی که تصویر یا بخشی از آن بر روی این نقطه از شبکیه تشکیل شود، هیچ‌گونه پیام عصبی به قشر مخ فرستاده نمی‌شود و آن بخش در تصویری که فرد می‌بیند نخواهد بود.

این پدیده برای نخستین بار در قرن هفدهم توسط فیزیک‌دان فرانسوی، ماریوت، کشف شد. تا این زمان، باور بر این بود که نقطه‌ای که عصب بینایی از شبکیه خارج می‌شود بیشترین میزان حساسیت به نور را دارد.

آزمایش

• صورت خود را به فاصله چند سانتیمتری صفحه قرار دهید. چشم چپ خود را ببندید و به مستطیل خیره شوید. به آرامی صورت خود را از صفحه دور کنید، در نقطه ای دایره محو خواهد شد. این نقطه تقریبا در فاصله 20 سانتیمتری از صفحه رخ می دهد(3 برابر فاصله مستطیل و دایره). با دور شدن بیشتر از صفحه، دایره دوباره هویدا خواهد شد.
• همان آزمایش را می‌توان با بستن چشم راست و نگریستن به دایره انجام داد.