وقتی در یک شب تاریک به آسمان پر ستاره نگاه می کنید، نمی توانید جلوی خودتان را بگیرید که تعدادشان را نشمارید. با چشم غیر مسلح در مکانهای تاریک می توانید چند هزار ستاره را در آسمان ببینید.
به راستی چند ستاره در جهان وجود دارد؟ پیش از اینکه به عددهای بزرگ برسیم بگذارید ببینیم که به کمک ابزارهای مختلف چه تعداد ستاره را می توان شمرد.
اگر قدرت دید خوبی داشته باشید، در آسمان های تاریک می توانید، ستاره هایی تا قدر ۶ را ببینید. اما برای دانستن تعداد دقیق ستاره ها باید به هر دو نیم کره شمالی و جنوبی مسافرت کرد، چون از هر قسمت از زمین، تنها بخشی از آسمان قابل رویت است. به علاوه شما باید شمارش خود را در طول چند ماه انجام دهید چون وقتی خورشید در آسمان است مانع دیدن ستاره هایی که در آن بخش از آسمان هستند می شود. اگر شما بینایی خوبی داشته باشید و به مکانهای تاریکی در نیم کره شمالی و جنوبی مسافرت کرده باشید و ماه هم در آسمان نبوده باشد، احتمالاً موفق به شمردن تقریباً ۹۰۰۰ نه هزار ستاره شده اید.
به کمک یک دوربین دو چشمی خوب حدود ۲۰۰۰۰۰ دویست هزار ستاره را در آسمان می بینید. و با یک تلسکوپ کوچک که قادر به تشخیص ستارگان قدر ۱۳ باشد، می توانید ۱۵ میلیون ستاره را بشمارید. رصدخانه های بزرگ قادرند میلیاردها ستاره را تشخیص دهند.
اما چند ستاره در جهان هست؟ چند ستاره در کهکشان راه شیری وجود دارد؟
طبق یافته های اخترشناسان، کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی با اندازه متوسط است که پهنای آن ۱۲۰۰۰۰ سال نوری است. خورشید ما تقریباً در فاصله ۲۷۰۰۰ سال نوری از مرکز کهکشان و در بازوی شکارچی (Orion) قرار دارد. طبق تخمین اخترشناسان، کهکشان راه شیری، حدوداً ۴۰۰ میلیارد ستاره با اندازه ها و درخشندگی های متفاوت دارد.
اگر از درون تلسکوپ ها نگاه کنیم، لکه های محوی را در آسمان می بینیم که آنها هم کهکشانهایی مانند کهکشان راه شیری هستند. این ساختارهای پرجرم، در بردارنده ستاره هایی بیشتر یا کمتر از کهکشان راه شیری اند.
در جهان، کهکشانهای مارپیچی با بیش از یک تریلیون ستاره، کهکشان های بیضی شکل بزرگ با بیش از ۱۰۰ تریلیون ستاره و کهکشان های کوتوله کوچک که تعداد ستاره های آنها کمتر از کهکشان ما است وجود دارند.
حالا به این سوال بپردازیم که چند کهکشان وجود دارد؟
طبق گفته اخترشناسان، احتمالاً بیش از ۱۷۰ میلیارد کهکشان در دنیای قابل دیدنی که در فضا به اندازه ۱۳.۸ میلیارد سال نوری در همه جهت ها گسترده شده است وجود دارد.
و حالا اگر تعداد ستاره هایی که در کهکشان ما وجود دارد را در تعداد کهکشان هایی که در جهان وجود دارند ضرب کنید، به عدد تقریبی ۱۰۲۴ یک سپتیلیون ستاره می رسید، یعنی یک ۱ که ۲۴ صفر جلوی آن قرار دارد. اما باید بدانید که تعداد ستاره ها از این هم بیشتر است.
جهان قابل مشاهده، حبابی از فضا است که به اندازه ۱۳.۸ میلیارد سال نوری در همه جهت ها گسترده شده است. این نشان دهنده مقداری از جهان است که ما می توانیم ببینیم، چون این مدت زمانی است که طول کشیده تا نور از زمان بیگ بنگ انفجار بزرگ به ما برسد.
اخترشناسان، پهنای جهان واقعی را دست کم ۹۳ میلیارد سال نوری تخمین زده اند که تنها بخش کوچکی از آن را می توانیم ببینیم. بنابراین چند صفر دیگر را هم به تعداد کل ستاره هایی که به دست آوردیم اضافه کنید و به این ترتیب مقدار مینیمم کمترین تعداد ستاره ها به دست می آید. حتی ممکن است جهان بی پایان باشد و بی نهایت ستاره داشته باشد.
پس ستاره های زیادی در جهان وجود دارد.
