انسان همیشه کنجکاو بوده تا در مورد ساختمان داخلی کره ی زمین اطلاعاتی کسب نماید. برای شروع با حفر کردن زمین این تلاش را آغاز کرد ، اما نتوانست بیش از ۶ تا ۷ کیلومتر پیشروی کند . سپس روشهای دیگری را برای حل این مشکل آزمایش نمود ، و سرانجام روش غیر مستقیمی یافت . با این روش انسان می تواند از طریق ارتعاشات زلزله یا امواج مرتعش ، در مورد لایه های داخلی کره ی زمین ، اطلاعاتی کسب نماید . در نتیجه ی مطالعاتی که تا کنون انجام گرفته ، کره ی زمین سه لایه ی اصلی دارد . سطح خارجی کره ی زمین که ما بر روی آن زندگی می کنیم ، پوسته ی زمین نام دارد ، زیر آن مانتل (لایه ی زیر پوسته) سرانجام قسمت مرکزی کره ی زمین که هسته نامیده می شود .

قسمت بالای پوسته به حالت جامد است . ضخامت آن از ۱۶ تا ۵۰ کیلومتر بر روی خشکی و تقریباً ۵ کیلومتر در کف اقیانوس ، تفاوت دارد . این لایه در اصل از سیلیس تشکیل شده است . حجم این پوسته فقط یک درصد حجم کره ی زمین است ، در حالی که وزن آن حدود ۴ درصد کل وزن زمین می باشد . پوسته ی زمین خود از دو لایه تشکیل شده است . لایه ی بالایی سبک تر ، سیما (سیلیس-منیزیم) نام دارد و لایه ی سنگین تر زیرین ، سیال (سیلیس-آلومینیوم) نامیده می شود . هر چه ما بیشتر به داخل پوسته ی زمین می رویم ، دما افزایش می یابد . برای هر ۳۵ متر عمق ، یک درجه ی سانتیگراد ، دما بالا می رود . در عمق ۳ کیلومتری دما حدود ۱۰۰ درجه ی سانتیگراد و در عمق ۵۰ کیلومتری ۱۲۰۰ درجه ی سانتیگراد است ؛ یعنی آنقدر داغ است که سنگها را ذوب می کند .

لایه ی بعدی زیر پوسته ، مانتال است که عمق آن ۲۸۸۰ کیلومتر می باشد . این لایه در اصل از آهن و منیزیم تشکیل شده است . این لایه حاوی سنگهای جامد نیز هست . حجم کل آن ۸۴ درصد حجم کره ی زمین است و وزن آن حدود ۶۷ درصد وزن کل زمین می باشد .

قسمت مرکزی کره ی زمین هسته نام دارد که از مواد جامدی دارای غلظت بالا (بیشتر آهن و نیکل) تشکیل شده است . قطر آن ۲۵۶۰ کیلومتر است و دمای آن حدود ۸۰۰۰ درجه ی سانتیگراد می باشد . حجم آن ۱۵ درصد حجم کره ی زمین و وزنش ۳۲ درصد آن است . این هسته ی جامد از همه طرف توسط آهن و نیکل مذاب احاطه شده است . ضخامت این توده ی مذاب ، حدود ۲۲۴۰ کیلومتر است . مرکز کره ی زمین ۶۳۳۶ کیلومتر از سطح کره ی زمین فاصله دارد .