سیاره زهره ( ناهید )

در منظومه شمسی ما سیاره ناهید (زهره) بعد از تیر (عطارد) دومین سیاره نزدیک به خورشید است. ناهید داغ ترین سیاره در منظومه شمسی ما است. این سیاره با ابرهای اسید سولفوریکی که به سرعت در حال چرخش و حرکتند پوشیده شده که گرمای خورشید را به دام می اندازند. جو ناهیدبیشتر از دی اکسید کربن تشکیل شده. با این که ناهید هسته آهنی دارد ولی فقط یک حوزه مغناطیسی خیلی ضعیف دارد.

 ناهید ماه ندارد.

سطح ناهید با امواج رادیویی ای که از فضاپیمای در حال گردش دریافت شده، اسکن شده. رنگ ها هم براساس عکس هایی که به وسیله این سفینه گرفته شده به دست آمده. (عکس از ناسا)

ناهید سیاره ای است که انسان در جو سمی اش خفه می شود، در گرمای بسیار زیادش پخته می شود و در فشار جوی وحشتناکش خرد می شود. این سیاره در هنگام سپیده دم و نیز غروب خورشید کاملاً درخشان و به خوبی قابل مشاهده است. به خاطر همین به ستاره بامداد یا ستاره شامگاه معروف است.

این سیاره وقتی به خورشید نزدیک تر می شود، از زمین فقط در هنگام سپیده دم و غروب قابل مشاهده است.

اندازه

 

قطر ناهید حدود 7520 مایل (12100 کیلومتر) است که 400 مایل (644 کیلومتر) کمتر از زمین است یا حدود 95 درصد قطر زمین را دارد.

 

 

 

دما

 

ناهید گرم ترین سیاره در منظومه شمسی ما است. ابرهایی که آن را دربرگرفته اند، گرمای خورشید را به دام می اندازند (اثر گلخانه ای) و این باعث می شود که گرمای ناهید به 480 درجه سانتی گراد برسد. گیاهان و جانورانی که روی سطح زمین زندگی می کنند به خاطر گرمای زیاد نمی توانند روی سطح ناهید زندگی کنند. ولی نمی دانیم که آیا نوعی از حیات در ناهید وجود دارد یا نه. دانشمندان شک دارند که در ناهید هیچ شکلی از زندگی وجود داشته باشد.

 

ستاره شناسان باور دارند که دمای زیاد سطح ناهید را می توان با اثر گلخانه ای توضیح داد. یک گلخانه اجازه می دهد انرژی تابشی از خورشید بتابد ولی مانع از آن می شود که بیشتر گرما از آن منعکس شود. ابرهای ضخیم و جو متراکم ناهید همین کار را انجام می دهند. انرژی تابشی خورشید به جو سیاره می رسد، ولی ذرات بزرگ اسید سولفوریکی که در ابر وجود دارند و مقدار زیاد دی اکسید کربنی که در جو وجود دارد بیشتر انرژی خورشید را درسطح سیاره به دام می اندازد.

 

جرم و تراکم

 

جرم

 

ناهید حدود چهار پنجم جرم زمین را دارد. نیروی جاذبه روی ناهید کمتر از زمین است. به همین دلیل وزن یک شیء 45 کیلوگرمی بر روی زمین، روی ناهید به حدود 40 کیلوگرم می رسد. ناهید همچنین نسبت به زمین تراکم کمتری دارد. یعنی وزن تکه ای از ناهید کمی کمتر از وزن همان تکه از زمین است. ناهید بعد از زمین و تیر (عطارد) متراکم ترین سیاره منظومه شمسی ما است.

 

مدار

 

ناهید بعد از تیر نزدیک ترین سیاره به خورشید است. متوسط فاصله ناهید از خورشید حدود 67.2 میلیون مایل (108.2 میلیون کیلومتر) است (زمین 150 میلیون کیلومتر و تیر 57.9 میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارند).

 

مدار ناهید بیشتر دایره ای شکل است تا بیضی شکل. در حالی که مدار بیشتر سیارات دیگر بیضی شکل است.

 

طول روز و سال

 

ناهید خیلی آهسته می گردد. هرروز روی ناهید 243 روز زمینی طول می کشد. 225 روز زمینی یا 71.2 ماه هم طول می کشد تا ناهید یک بار به دور خورشید بگردد و یک سال پدید آید. موقعی که ناهید و زمین نزدیک یکدیگرند، ما همیشه یک طرف ناهید را می بینیم.

 

فازها

 

موقعی که از تلسکوپ به ناهید نگاه می کنیم، متوجه می شویم که ناهید از نظر اندازه و شکل تغییراتی می کند. این تغییرات ظاهری فاز نامیده می شود و به فازهای ماه شبیه است.

 

 

 

 

سطح و جو

گرچه ناهید قل زمین نامیده می شود، ولی وضعیت سطحش خیلی با زمین فرق می کند. زمین شناسان به سختی درباره سطح ناهید چیزی آموخته اند. چون این سیاره با ابرهای ضخیمی از اسید سولفوریک پوشیده شده. در نتیجه دانشمندان از رادار، تجهیزات ستاره شناسی رادیویی و کاوشگرهایی که به ناهید می روند برای به دست آوردن اطلاعات استفاده می کنند.

به این ترتیب آنها متوجه شده اند که سطح ناهید بسیار داغ و خشک است. هیچ آب مایعی در این سیاره وجود ندارد. چون گرمای زیاد باعث می شود که هر مایعی در ناهید بجوشد.

کوهی روی ناهید. (عکس از ناسا)

 

اولین فضاپیمایی که به ناهید رفت

 

ونرا3 (Venera3) اولین فضاپیمایی بود که به ناهید رسید. این فضاپیمای اتحاد شوروی سابق در سال 1965 به ناهید فرستاده شد. در سال 1966 به ناهید رسید و کپسولش با چتر نجات روی سیاره فرود آمد. اما درست قبل از این که به جو ناهید وارد شود تماس با این فضاپیما قطع شد. برای کسب اطلاعات در زمینه سفرهایی که به ناهید انجام شده اینجا را کلیک کنید.

تصویر بزرگی از ناهید برای رنگ کردن.